Μετά τα Άγρια άλογα του Πεταλά, τους καταρράκτες, τον Λούρο, τον Δαίμονα της Λαγκάδας και τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, συνεχίζουμε να παρουσιάζουμε τις ομορφιές του τόπου με άγνωστα κατατόπια από την Μυρτιά Τριχωνίδας.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια ο κάμπος της Μυρτιάς ήταν γεμάτος με ανθηρά περιβόλια λεμονιάς και πορτοκαλιάς, όμως σήμερα η παραγωγική εικόνα του άλλαξε, όπως άλλωστε άλλαξαν και όλα σ’ αυτή τη χώρα. Για την πρωτογενή δημιουργία του κάμπου των δύο χιλιάδων στρεμμάτων ευθύνονται με τις πλημμύρες και την ιλύ τους δύο μικρά ποτάμια στο πέρασμα των αιώνων.
Στη ντοπιολαλιά το ένα ποτάμι λέγεται «Μοκιστιάνος», επειδή οι πηγές του βρίσκονται στη Μόκιστα (Αγία Σοφία). Είναι το ποταμάκι με τον πανέμορφο καταρράχτη, που έγινε δημοφιλής στο Διαδίκτυο και τον αναζητούν αμέτρητοι εκδρομείς. Το άλλο ποτάμι δεν έχει εμπεδωμένο όνομα, οι πολλοί το λένε απλώς «ρέμα», μερικοί όμως το λένε «Γουριτσιάνο» και αυτό το όνομα θα του ταίριαζε όντως, διότι οι πηγές του βρίσκονται στη Γουρίτσα (παλιότερο όνομα της Μυρτιάς), στο Κεφαλόβρυσο της Άνω Μυρτιάς.
Είναι το ποταμάκι που «πέφτει» από το βράχο της Αγίας Ελεούσας, σχηματίζει επίσης καταρράχτη που δεν είναι προσιτός στο κοινό, προσιτοί όμως είναι οι «καταρράχτες» που σχηματίζονται στη βάση του βράχου της Αγίας Ελεούσας, όπου και ο δημοφιλής επίσης νερόμυλος Κωνσταντόπουλου, με ηλικία 250 ετών. Για τους καταρράχτες του ενός ή του άλλου ποταμιού έχει γραφεί κι ένα παλιό Δημοτικό τραγούδι, που λέει: «Ένα νερό κυρά – Βαγγελιώ, ένα νερό, κρύο νερό».
Και στον «Μοκιστιάνο» και στον «Γουριτσιάνο» σχηματίζονται κοιλάδες και πλαταμώνες, δεν υπάρχουν όμως ολοκληρωμένα μονοπάτια που θα έκαναν απολαύσιμη την όχθη τους σε όλο το μήκος. Ωστόσο τα μονοπάτια που χρησιμοποιούσαν παλιά οι ξωμάχοι για να πηγαίνουν στα χωράφια τους, προσφέρουν (σε όσους ξέρουν τις διαδρομές) ένα μοναδικό θέαμα και μια ξεχωριστή εμπειρία. Δείγμα των νεραϊδότοπων αυτών οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε.
Aπό agriniovoice.gr
