Μέρα την οποία μπορεί να θυμάται και να περηφανεύεται.
Είπε το μεγάλο «ΟΧΙ» και έδωσε παράδειγμα ηρωισμού και εθνικής περηφάνιας στον ξένο κατακτητή. Τέτοιο παράδειγμα που όπως φαίνεται ενόχλησε βαθύτατα τον εχθρό και ποτέ δεν το συγχώρεσε.
Τόλμησε όμως στο λόγο και στην πράξη . Οι πατριώτες Έλληνες του Σαράντα δε χαρίστηκαν, δε χάιδεψαν προκλητικές συμπεριφορές αλλά ούτε και έδειξαν στιγμή υποτέλειας γιαυτό και λάμπρυναν στους αιώνες την ιστορία τους.
«28 Οκτωβρίου, Δευτέρα
Νύκτα στις τρεις με ξυπνούν, ο Τραυλός. Έρχεται ο Grazzi. -Πόλεμος! -Ζητώ αμέσως Νικολούδη, Μαυρουδή. -Αναφέρω Bασιλέα. -Καλώ Πάλαιρετ και ζητώ βοήθειαν Αγγλίας. -Κατεβαίνω 5 Υπουργικόν Συμβούλιον. Όλοι πιστοί και Μαυρουδής. -Όλοι πλην Κύρου. -Βασιλεύς. Περιφορά μαζί του. Φανατισμός του λαού αφάνταστος. -Μάχαι εις σύνορα Ηπείρου. -Βομβαρδισμοί. Σειρήνες. - Αρχίζουμε να τακτοποιούμεθα.
Ο Θεός βοηθός!!
(Σημείωση: Τραυλός, είναι ο αρχιφύλαξ έξω από την οικία του Μεταξά.
Νικολούδης Θεολόγος, Υπουργός Τύπου και Τουρισμού. Μαυρουδής Νικόλαος, μόνιμος Υφυπουργός Εξωτερικών. Mίκαελ Πάλαιρετ, Πρέσβυς Μεγάλης Βρετανίας. Αλέξης Κύρου, τμηματάρχης Υπουργείου Εξωτερικών)» είναι οι πρώτες γραπτές σημειώσεις που αφήνει ο Ιωάννης Μεταξάς στο Ημερολόγιό του.
Αρχίζει έτσι η ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας, στο αλβανικό μέτωπο, την ώρα που ο λαός διαδηλώνει στους δρόμους της Αθήνας κατά της Ιταλίας, τρέχει με ενθουσιασμό να καταταγεί και να πολεμήσει στο μέτωπο.
Ο Έλληνας του Σαράντα αφήνει τον κανονικό ρυθμό της μέχρι τότε ζωής του και παίρνει τα βουνά, η Ελληνίδα πλέκει κάλτσες, πουλόβερ, ό,τι μπορεί για να ζεστάνει την παγωνιά του πολέμου, κουβαλά πολεμοφόδια στην πλάτη, προσφέρει πρώτες βοήθειες και χάδι στοργής στις υγειονομικές μονάδες , ο τύπος δίνει τον παλμό και ενισχύει το πατριωτικό φρόνιμα των Ελλήνων. Ο καθένας και τα όπλα του, πνευματικά και υλικά...
Μέρες και μνήμες ηρωισμού των Ελλήνων , μέρες Εθνικής περηφάνιας , λαμπρών σελίδων της Ιστορίας μας.
